u predmetu

D.K. protiv REPUBLIKE SRPSKE
(Predmet br. CH/98/710)

ČINJENIČNO STANJE

Podnosilac prijave je živio u stanu u Kozarskoj Dubici u Republici Srpskoj sa svojom porodicom. Dana 19. decembra 1997. on i njegova supruga su zaključili ugovor sa C.Š., suprugom nosioca stanarskog prava na stanu. Njen suprug je umro i ona je, prema Zakonu o stambenim odnosima, naslijedila stanarsko pravo na stanu. Međutim, ona nije preduzela formalne radnje koje su neophodne za takvo nasljeđivanje. Prema uslovima ugovora, podnosilac prijave bi doživotno izdržavao C.Š., a poslije njene smrti on bi dobio stanarsko pravo. Međutim, takvi ugovori nisu bili priznati po važećem zakonu Republike Srpske. C.Š. je umrla 23. decembra 1997. Podnosilac prijave je podnio zahtjev relevantnim vlastima za dobivanje stanarskog prava na taj stan, ali bez uspjeha.

Dom je privremenom mjerom naredio Republici Srpskoj da spriječi iseljenje podnosioca prijave iz stana. Međutim, podnosilac prijave je iseljen iz stana u julu 1998. godine, a u suprotnosti sa ovom naredbom.

NALAZI DOMA

Član 8 Evropske konvencije o ljudskim pravima

Dom je smatrao da iseljenje podnosioca prijave iz predmetnog stana predstavlja povredu njegovog prava na poštivanje doma zagarantovanog članom 8 Konvencije. Ovo zbog toga jer su naredbe za privremene mjere koje donosi Dom obavezujuće u pravnom sistemu Bosne i Hercegovine i njenim entitetima. Prema tome, iseljenje je povreda naredbe za privremenu mjeru i nije u skladu sa zakonom, kako se zahtijeva članom 8 Konvencije. Međutim, Dom je isto tako ustanovio da u vrijeme deložacije podnosilac prijave nije imao zaštićeno pravo na stan, te stoga nije imao pravo živjeti tu.

PRAVNI LIJEKOVI

Dom je smatrao da njegov nalaz o povredi prava podnosioca prijave zagarantovanih članom 8 Konvencije, predstavlja dovoljan pravni lijek za ove povrede. Prema tome, Dom nije naredio Republici Srpskoj da poduzme neku radnju.

Gosp. Jakob Möller i gosp. Vitomir Popović su priložili Mišljenje o neslaganju sa odlukom.