Predmet br.: CH/00/3642
Podnosilac prijave: Zoran ALEKSIĆ
Tužena strana: Republika Srpska
Datum uručenja: 8. novembar 2002. godine

ODLUKA O PRIHVATLJIVOSTI I MERITUMU

Činjenice

Podnosilac prijave je državljanin Bosne i Hercegovine srpske nacionalnosti. Dana 20. januara 1998. godine podnosilac prijave uhapšen i pritvoren u zatvor u Tunjicama, u Republici Srpskoj, na osnovu naloga za hapšenje zbog nekoliko krivičnih djela teške krađe koji je izdao Osnovni sud u Banjoj Luci. Podnosilac prijave je 21. i 22. januara i 2. februara 1998. godine odvođen u Centar javne bezbjednosti u Banjoj Luci i ispitivalo ga je nekoliko pripadnika policije Republika Srpske. Podnosilac navodi da ga je, tokom ovih ispitivanja, nekoliko policajaca tuklo gumenim crijevom, bejzbol palicom i šakama. Podnosilac prijave se 2. februara 1998. godine žalio pripadnicima Međunarodnih policijskih snaga Ujedinjenih nacija koji su potom su pregledali njegove povrede te su slijedećeg dana ispitali policajce koji su saslušavali podnosioca prijave. Disciplinska komisija Centra javne bezbjednosti u Banjoj Luci je 26. marta 1998. godine održala javnu raspravu u vezi sa ovim događajem. Disciplinska komisija je ustanovila da podnosilac prijave nije bio podvrgnut nasilju, maltretiranju niti zastrašivanju, ali su utvrdili da su dva odgovorna policajca kriva za povrede Pravilnika Disciplinske komisije zaposlenih u Ministarstvu unutrašnjih poslova Republike Srpske. Svi policajci su oslobođeni optužbi za fizički napad.

Prihvatljivost

Što se tiče žalbe podnosioca prijave da mu je osporeno pravo na pravično suđenje pred nepristrasnim i nezavisnim sudom u vezi sa postupkom pred Disciplinskom komisijom, Dom je proglasio ovaj dio prijave neprihvatljivim ratione materiae. Što se tiče žalbe podnosioca prijave u pogledu navodnog bespravnog pritvora, Dom je ovaj dio prijave proglasio neprihvatljivim kao očigledno neosnovanim.

U pogledu iscrpljivanja domaćih pravnih lijekova, Dom je podsjetio da se postupak u vezi sa kompenzacijom u svrhu člana 3 ne odnosi na pokretanje postupka protiv policajaca kao pojedinaca, nego na postupak protiv vlade koja može da obezbijedi podnosiocu prijave ispravljanje povreda iz njegovih žalbenih navoda. Prema tome, pokretanje parničnog postupka protiv policajaca u vezi sa kompenzacijom kao i pokretanje krivičnog postupka nisu dovoljni pravni lijekovi koje je podnosilac prijave trebao da iscrpi.

Nalazeći da podnosilac prijave nije imao raspoloživ pravni lijek koji mu je mogao obezbijediti ispravljanje povreda u vezi sa njegovom žalbom prema članu 3 Konvencije, Dom nije našao druge drugih osnove za proglašavanje predmeta neprihvatljivim. Prema tome, Dom je progasio prijavu prihvatljivom prema članu 3 Konvencije.

Meritum

Član 3 Konvencije

Podsjećajući na predmet Pržulj protiv Republike Srpske, Dom je smatrao da kada policija pritvori neku osobu u dobrom zdravstvenom stanju, a ustanovi se da je prilikom puštanja iz zatvora ta osoba povrijeđena, na tuženoj Strani je teret davanja vjerovatnog objašnjenja o porijeklu te povrede, a u slučaju da to ne učini, postavlja se jasno pitanje prema članu 3 Konvencije. Ispitujući dokaze koje je imao pred sobom, Dom je smatrao da je podnosilac prijave pretrpio povrede dok je bio pod nadzorom odgovornih policajaca te da je postupanje koji je podnosilac prijave pretrpio 21. i 22. januara i 2. februara 1998. godine bio dovoljno ozbiljno i surovo da predstavlja mučenje u smislu člana 1 Konvencije Ujedinjenih nacija protiv mučenja i drugih surovih, neljudskih ili ponižavajućih kazni i postupaka i prema tome sadržava povredu člana 3 Konvencije.

Pravni lijekovi

Dom je naredio Republici Srpskoj da sprovede potpunu krivičnu istragu o ponašanju policajaca koji su bili umiješani u mučenje podnosioca prijave kao i njihovih pretpostavljenih zbog opraštanja, učestvovanja i prelaženja šutke preko takvih radnji, sa ciljem dovođenja pred lice pravde počinitelja odgovornih za mučenje podnosioca prijave u skladu sa zakonom Republike Srpske. Dalje, Dom je naredio Republici Srpskoj da plati podnosiocu prijave iznos od 10.000 KM na ime kompenzacije za fizičke i duševne patnje kojima je bio izložen.

Djelimično izdvojeno mišljenje

U svom djelimično izdvojenom mišljenju, gosp. Vitomir Popović je uvjeravao da je zaključak o povredi člana 3 Konvencije predstavljao dovoljnu satisfakciju za podnosioca prijave.

Gosp. Popović je zapazio da je u tački 2. odluke navedeno da je "policija Republike Srpske uhapsila i zatvorila podnosioca prijave dana 20. januara 1998. godine po nalogu Osnovnog suda u Banja Luci zbog više krivičnih djela teške krađe ..", što znači da je on indirektno odgovoran za taj događaj.

Gosp. Popović nije iznio nikakvu drugu primjedbu na odluku.

Odluka je usvojena 8. oktobra 2002. godine
Odluka je uručena 8. novembra 2002. godine