u predmetu

ISLAMSKA ZAJEDNICA U BOSNI I HERCEGOVINI protiv REPUBLIKE SRPSKE
(Predmet br. CH/99/2656)

ČINJENIČNO STANJE

U 1993. godini su uništene Atik džamija, Dašnice džamija, Salihbegović džamija, Krpić džamija u Bijeljini kao i Atik džamija u Janji. U junu 1999. godine oko 1000 km2 Atik lokacije u Bijeljini je ograđeno. Stara gasulhana koja je još bila na toj lokaciji uklonjena je i počela je izgradnja zgrade banke. Građevinski radovi nisu zaustavljeni iako je Dom donio naredbu za privremene mjere 10. jula 1999. godine. Štaviše, neki pokretni kiosci i tezge stoje na drugom dijelu ove lokacije. Na lokaciji gdje je nekad bila Dašnice džamija privatno preduzeće "Express Promm" je izgradilo poslovni prostor na osnovu sporazuma sa Opštinom Bijeljina. Lokacija Salihbegović koja je korištena kao buvlja pijaca nakon rušenja džamije se sada koristi kao parking. Lokacija Krpić je pretvorena u parking prostor na kojoj se takođe nalazi i osam malih poslovnih prostora. Lokacija Atik u Janji se trenutno koristi kao buvlja pijaca. Podnosilac prijave je ovim spriječen da koristi te lokacije.

Podnosilac prijave se žali da tužena Strana krši njena prava po članu 9 Evropske konvencije o ljudskim pravima (sloboda vjeroispovijesti) i članu 1 Protokola br. 1 uz Konvenciju (pravo na imovinu) sprečavajući ju da koristi lokacije i obnovi džamije. Posebno, podnosilac prijave postavlja pitanje da li su podnosilac prijave i njegovi članovi diskriminisani u uživanju prava zagarantovanih gore pomenutim odredbama.

NALAZI DOMA

Član 9 Evropske konvencije o ljudskim pravima
Dom smatra da pomenuto korištenje predmetnih lokacija sprečava podnosioca prijave da ih koristi za vjerske aktivnosti. Ne nalazi nikakvo opravdanje za ova uplitanja u pravo podnosioca prijave na vjeroispovijest prema članu 9 Konvencije i, prema tome, izjavljuje da je došlo do povrede ovog prava.

Član 1 Protokola br. 1 uz Konvenciju
U vezi sa lokacijom Atik u Bijeljini, Dom je našao da uklanjanje gasulhane sa ove lokacije, kao i izgradnja zgrade banke nakon toga, predstavlja znatno uplitanje u uživanje imovine podnosioca prijave. Isto se odnosi na izgradnju poslovne zgrade na lokaciji Dašnice. Prema Domu, ove radnje "predstavljaju opsežno i konačno zauzimanje predmetnog zemljišta na koje podnosilac prijave ima prvenstveno pravo korištenja". Pošto tužena Strana nije formalno lišila podnosioca prijave njegovih prava, Dom je smatrao da su ona uključena de facto u lišavanje imovine podnosioca prijave. U vezi sa Krpić lokacijom, Salihbegović lokacijom i Atik lokacijom u Janji, Dom je izjavio da odbijanje tužene Strane da spriječi građane Bijeljine da ilegalno koriste ove lokacije nesumnjivo čine nemogućim da ih podnosilac prijave koristi za rekonstrukciju svojih džamija. To "predstavlja uplitanje u opšte principe mirnog uživanja imovine". Dom je našao da se za sva gore pomenuta uplitanja ne može smatrati da su u skladu sa javnim interesom pošto se zasnivaju na diskriminatorskim osnovama pa je, prema tome, našao povredu prava podnisioca prijave na mirno uživanje imovine po članu 1 Protokola br. 1 uz Konvenciju.

Diskriminacija
Dom je takođe ustanovio diskriminaciju u uživanju gore pomenutih odredbi.

PRAVNI LIJEKOVI

Dom je naredio Republici Srpskoj da u roku od tri mjeseca izda neophodno odobrenje za rekonstrukciju Atik džamije, Dašnice džamije, Salihbegović džamije i Krpić džamije na lokacijama u Bijeljini na kojima su ranije bile. Štaviše, Dom je naredio tuženoj Strani da izda, u roku od tri mjeseca od dana kada primi zahtjev u tu svrhu od Islamske zajednice, neophodnu dozvolu za rekonstrukciju Atik džamije u Janji na lokaciji na kojoj je ranije bila.

Dalje, Dom je tuženoj Strani naredio da podnosiocu prijave isplati, u roku od tri mjeseca, prvo, novčanu kompenzaciju u iznosu od 10.000 KM za moralnu štetu pretrpljenu nakon 14. decembra 1995. godine u vezi sa svim predmetnim lokacijama džamija i, drugo, na ime kompenzacije za prostor Atik lokacije u Bijeljini koji je pokriven novoizgrađenom zgradom banke i koji se, prema tome, ne može koristiti za rekonstrukciju džamije, te za uništenje gasulhane iznos od 15.000 KM.

Gospoda Deković i Popović su priložili mišljenje o neslaganju uz odluku.

Odluka je uručena 6. decembra 2000. godine.